Taka droga, co nie ma końca,
taka ścieżka, co kończy się nigdzie.
to jest rzecz najwspanialsza pod Słońcem,
to jest rzecz najwspanialsza pod Słońcem,
kiedy się nią donikąd idzie.
Żebyśmy tak wędrowali, wędrowali
do krainy nieznanej nikomu,
żeby można pytać, co Dalej,
żeby Dalej wciąż nie było wiadomo.
Jedźmy torem, który wiedzie w nieznane,
przesiadajmy się do coraz innych pociągów,
omijajmy za przystankiem przystanek -
I nie znajmy dalszego ciągu...
---
tekst: Joanna Kulmowa
fotografia: Grzegorz Barczyk
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz