totalna amatorszczyzna...

Jeśli prawdą jest, że "potrzeba jest matką wynalazku", to co jest "matką" (albo "ojcem") - działań zupełnie niepotrzebnych? Wymyślanych tylko i wyłącznie dla przyjemności wymyślającego...

Nie mam pojęcia - może hobby?

Tak czy inaczej.

Od czasu, gdy zaprzestano produkcji wkładów polaroidowych (fotografia natychmiastowa), z trudem zdobyta "polaroidowa przystawka" do mojego ulubionego aparatu (Zenza BRONICA SQ-A) - straciła rację bytu. Kilku Kolegów z TWSA (i innych zapaleńców), którzy tak jak ja posiadają "przystawki polaroidowe" do rozmaitych typów aparatów średnioformatowych, a którzy oprócz owych przystawek, posiadają również zdolności manualne i zmysł inżynierski - kombinowało jak przerobić owe przystawki, by można było wykorzystywać w nich współcześnie produkowane wkłady polaroidowe. 

Stworzenie mechanizmu, który działałby - w Zenzie - podobnie jak działa w dowolnym aparacie systemu Polaroid - przekraczało jednak moje możliwości. 

 Swoją miłość do fotografii natychmiastowej - realizowałem zatem przy pomocy "uczciwych" aparatów tego typu. 

 Ale - jakiś "robaczek" cały czas gdzieś tam wiercił "dziurę" - na temat opisany powyżej. W końcu - rzecz sprowadza się do prostego zadania: włożyć wkład polaroidowy do aparatu innego typu - naświetlić odpowiednio - spowodować uruchomienie "chemii" umieszczonej we wkładzie; a co się z tym wiąże - uruchomić proces zmiany obrazu utajonego w rzeczywisty (wywołanie) i utrwalenie uzyskanego obrazu. 

 Jeśli nie potrafię doprowadzić do automatycznego działania - może uda się wykonać ten proces "krok po kroku"?

 Jeden z pracowników Zakładu Fotograficznego "Czarno-białe" (ogromne dzięki!!!) opowiedział mi o tym jak korzysta z wkładów polaroidowych właśnie w tym celu - ale pojedynczych. A pojedynczych jednak nie ma w handlu...

Algorytm działania okazał się prosty:

1. wyjąć pojedynczy "negatyw" polaroidowy ze zbiorczego opakowania (bez uruchamiania "chemii" no i oczywiście bez naświetlenia;

 

 

Punkt pierwszy nie stanowi żadnej trudności :) Wypchnięcie (delikatne) pojedynczego "negatywu" to wyłącznie kwestia wprawy. 

2. umieścić ów pojedynczy "negatyw" - w "polaroidowej przystawce" aparatu;

Zapewne zwykłym zbiegiem okoliczności - "negatyw" Polaroida typ 600, pasuje idealnie do uchwytów, w które wkładane były oryginalne wkłady polaroidowe (w przystawce do Zenzy BRONICI SQ-A). Pozostaje jedynie dociśnięcie kartonika do powierzchni przystawki, w której wycięty jest otwór (ja wykorzystałem lekko zmodyfikowaną myjkę)...
 

Przy wkładaniu kartonika, należy pamiętać, by włożyć go właściwą stroną!!!

3. wykonać zdjęcie;

4. wyjąć naświetlony "negatyw" polaroidowy i w jakiś sposób doprowadzić do uruchomienia procesu wywołania i utrwalenia (czyli doprowadzić do rozprowadzenia "chemii" - po powierzchni światłoczułej); Sposób na to "jakieś" doprowadzenie do uruchomienia i rozprowadzenia "chemii" - jest równie prosty.

Naświetlone zdjęcie należy wyjąć z przystawki, delikatnie włożyć do (przygotowanej wcześniej) pustej kasety polaroidowego wkładu i tę kaset włożyć do (przygotowanego wcześniej :) ) aparatu typu Polaroid. Po zamknięciu klapki zabezpieczającej zadziała system aparatu i zdjęcie zostanie automatycznie "wypchnięte" poprzez rolki dociskowe (które uruchomią rozprowadzanie "chemii"). Podczas wszystkich operacji związanych z wkładami polaroidowymi należy bardzo uważać, by nie chwycić ich za tę część, w której zmagazynowana jest "chemia"...

I voilà! - zdjęcie mamy gotowe...

Żeby nie było zbyt prosto. Wszystkie opisane powyżej czynności (poza samym fotografowaniem) należy wykonać w ciemności, by nie naświetlić polaroidowego "negatywu". Albo w ciemni, łazience, etc. - albo, jeśli chcemy robić zdjęcia w plenerze - przy użyciu rękawa ciemniowego...

A oto wyniki takiej "zabawy"...

Tak wyglądają polaroidowe zdjęcia po przejściu opisanego powyżej procesu. Oczywiście - warto po zdigitalizowaniu obrazów - opracować je w formie "normalnej". 

Efekt ostateczny...

Prawda, że "fajne"? :)

Wszystkie zdjęcia (poza kolorowymi - pochodzącymi z aparatu cyfrowego) zostały zrobione aparatem Zenza BRONICA SQ-A, z obiektywem ZenzanonS, 1:2.8, f=80 mm, przy użyciu wkładów polaroidowych typu: Polaroid B&W 600. Digitalizacja i opracowanie obrazów: "cyfrowa ciemnia".
Wszystkie powstały podczas "testowego" spaceru powarszawskiego w okolicach Parku Skaryszewskiego i ul. Podskarbińskiej na Grochowie :)